Orange was my first glove

De maanden voordat ik werd aangenomen bij TNT Express hebben sommige collega's erg hard gewerkt en andere collega's er de brui aan gegeven. Combineer die twee en je weet waarom ik donderdag gratis naar The Night of the Proms ben gegaan. Het zou - na twee jeugdzondes waarvan ik me enkel The Simple Minds en papieren vliegertjes herinner - mijn derde keer worden. En dat ondanks vele stoere uitlatingen als "doa zien ze mich noeit mier!" en "as ich muziekverkrachting wil zien, kiek ich wel noa den Helmut Goes Africa dvd!" (Ik spreek helemaal geen dialect, maar geef toe dat het zo best stoer klinkt). Maar als het gratis is en er drank & broodjes voorzien zijn, komt de student in me naar boven en zo geschiedde.

Het bleek uiteindelijk nog een leuke avond, maar daarvoor moest je heel wat muzikale bagger proberen te negeren. Soulsister speelde maar liefst 17 nummers en dat op een set van hoogstens evenveel minuten. Er kwamen een heleboel onbekende negers met bekende liedjes. John Miles('nough said). Ook voor Carl Huybrechts hoef ik enkel name dropping te doen om de sfeer van de avond te tekenen (en geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om de juiste schrijfwijze van zijn naam te verifiëren op Google).

Gelukkig waren er Trevor Murrell en The Coconuts.

Nee, zo'n avondje Proms weet het cancellen van de Meshuggah-Dillinger Escape Plan toer ruimschoots te compenseren!