Eergisteren ben ik volwassen geworden. Als maatstaf gebruiken nonkels, tantes en collega's het zelf doen van de was, maar zij dwalen. Wat iemand echt volwassen maakt, is zelf pudding koken. Niet twaalf potjes halen in de Delhaize om op te smikkelen in een stadspark. En zeker niet je zaterdagnamiddag doorbrengen tussen vreemdelingen met hun buggy's in een wasserette. Wel melk aan de kook brengen, poeder loskloppen, koekjes op borden verdelen, de juiste hoeveelheid suiker toevoegen en roeren. Heel goed roeren.
Vroeger was pudding veel ingewikkelder. Niet roeren. Nooit roeren. Maar wachten. Misschien nog net koekjes op borden leggen, maar vooral wachten. En kijken hoe mama roert en het juiste evenwicht vindt tussen melk en suiker tot... De pan leeglikken! Twee minuten dolle pret en dan weer wachten tot de pudding was afgekoeld.
Eergisteren heb ik zelf pudding gemaakt en volgende week ga ik weer met een tas vol was naar Limburg. En voor de trein koop ik een ticket, want een Go Pass is voor kindjes die niet mogen roeren.
5 comments:
En? Is jouw opvatting van plezier nog steeds iedereen mollen?
Tot ergernis van mijn nabije omgeving
Nabije omgeving, schmabije schmomgeving!
Ramen lappen is nog veel volwassener dan pudding maken. Zeker zonder strepen na te laten.
Yezerskiy - Professor: 2-1
Pudding met speculaas: 2-2.
Post a Comment