Onbegrijpelijk, Haribo

Radio 1 is me goed gezind. Op drie weken tijd heb ik evenveel prijzen gekregen. Of ze verdiend zijn, is iets anders. Na een vip-arrangement op een filmfestival en een dvd-box, mocht ik maandag naar een exclusief concert van Axelle Red. Met moederdag in het achterhoofd, nam ik mijn eigen mamaatje mee naar Malderen. Gelukkig was er ook nog een vader en een gps-toestel of we hadden de rit heenwaarts nooit overleefd. En gelukkig was er veel champagne, zodat ik een goede uitvlucht had om de terugrit op de achterbank door te brengen.

Toen we eindelijk de geheime tuin (haar laatste album heet "Jardin Secret", hahahahaha!) hadden gevonden, bleek er tijd genoeg voor een babbeltje met een Overpelts koppel dat toevallig ook gewonnen had. Blijkbaar valt het accent van mijn moeder en haar zoon genoeg op om de man te laten weten dat we uit zijn dorp komen. Een andere man vond het dan weer niet erg dat datzelfde accent op de nationale radio zou komen en dus werd ik geïnterviewd door een reporter van Radio 1. Verrek, het werd nog uitgezonden ook. Zelfs nadat ik gezegd had dat Axelle Red helemaal niet thuishoort in de Fab50. Je kan het hier nog eens beluisteren.

Ik zou bijna vergeten dat er ook nog een optreden was, want dat was er dus. Axelle zelf was het ook bijna vergeten, want ze moest eerlijk toegeven dat zij en haar gitarist (die nog heeft gespeeld met Isaac Hayes en Aretha Franklin) niet de kans hadden gehad om te repeteren. Bummer, want dat was eigenlijk wel nodig. Ze kan dan wel heel goed zingen, maar als de nummers niet zo goed lukken, kan je dat moeilijk laten horen. Gelukkig ging het allemaal wat beter naarmate het concert vorderde. Jammer dus dat het maar 40 minuten geduurd heeft. Hoogtepunt was wel een liedje over regen waarbij ze zelf regen nabootste door twee minuten lang "ploep...ploepedieploepploep...ploep...ploep" te zingen en dan ook nog het t-shirt van de gitarist. Laten we vooral niet vergeten dat er champagne was. Op naar de volgende prijs!