Kijkkast

Het herontdekken van het werklozenbestaan betekent naast slapen en je verplaatsen met het openbaar vervoer: tijd voor televisie. Het eerste hoogtepunt was "Sterren op de Dansvloer" van vrijdagavond. Niet per se omwille van het programma, wel dankzij het geweldige commentatorentrio. Eén van de kandidaten blijkt trouwens een fladderende vogel te zijn!

Toevallig was ik zo vroeg in het jaar getuige van hét fragment van 2007. In de Nederlandse versie van Man Bijt Hond vertelt een vriendelijke oude man de kijker over zijn hobby: het bijhouden van weerdagboeken en dit al een zestal decennia. Trouw schrijft hij iedere dag de temperatuur, windrichting, windsterkte, neerslag en andere weersverschijnselen neer. Net als ik op het punt sta te zappen naar een ander kanaal (het weer van vandaag interesseert me geen moer, laat staan dat van exact 38 jaar en 214 dagen geleden), besluit de man het interview te beëindigen met een opmerkelijke bedenking. Bladerend door een van zijn honderden bundels vraagt hij zich luidop en verontwaardigd af waarom niet hij, maar wel Anne Frank met haar enkel boekje zoveel aandacht krijgt. Hilariteit in mijn stinkende pyjama en peignoir, want zo brengt een toegewijd werkloze nu eenmaal zijn dag door!